ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขได้ ใช่ไหม
จิตบำบัด By วิมล EP.2
ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขได้ ใช่ไหม จิตบำบัด By วิมล EP.2
ต่อจากข้อคิดเมื่อวานในเรื่องการคิดบวกไม่ใช่สิ่งที่ดีเสมอไป ทำให้ฉุกคิดได้ว่าความสุขเกิดขึ้นได้เพราะอะไร และเป็นที่มาของเรื่องราวในวันนี้ที่จะมาเล่าในเรื่องถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขได้ ใช่ไหม มาฝากผู้อ่านกันค่ะ เคยรู้ไหมว่าการที่ได้รับการยกย่อง การที่มีฐานะร่ำรวย การที่มียศถาบรรดาศักดิ์ มีต่ำแหน่งสูงๆ การมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีคนที่เราและมีคนที่รักเรา หลายคนเรียกว่าความสุข แต่ลองหวนคิดในช่วงชีวิตหนึ่ง ของโอ๋เองตั้งแต่จำความได้ความสุขนั้นก็คือได้ทำในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ช่วยครอบครัว ตอนเด็กสิ่งที่ช่วยครอบครัวได้คือการทำงานบ้าน การค้าขายในครัวเรือน เช่น ขายผัก ขายผลไม้ที่ยังพอเหลือ ในช่วงมัธยมต้นถึงมัธยมปลาย ก็มีงานเพิ่มขึ้นมาบ้าง เริ่มหาเงินช่วยตากับยายโดยการ ถักคอเสื้อ เสื้อคอกระเช้า
รับประดับผ้า จัดดอกไม้ ในงานต่างๆ ของหมู่บ้านและหมู่บ้านใกล้เคียง ช่วงปิดเทอมก็ท่อเสื่อกกไว้ใช้เอง ถักพรมเช็ดเท้าขาย พอเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษา วันหยุดรับจ้างสอนพิเศษ รับจ้างพิมพ์หนังสือ และยังทอเสื่อบ้าง จากงานเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยทำมาหลังจากเรียนจบปริญญาตรีแล้วก็มาเป็นพนักงานโรงงานที่ กทม. 8 เดือน กลับมาบ้านทำงานในห้างค้าส่ง-ค้าปลีก 2 ปี เป็นครูลูกจ้าง 3 เทอม ตอนนี้ก็ได้ทำงานที่ชอบคือ งานแอดมินดูแลเพจและช่องยูทูปให้บริษัทที่อยู่ใกล้บ้าน โอ๋ทำงานมาได้เกือบ 3 ปีแล้วรู้สึกว่าเร็วมากรู้สึกดีกับที่นี่มากหรือเวลา 3 ปี ยังน้อยเกินไปเชื่อได้เลยว่างานที่ทำไม่ได้เยอะหรือยากเกินความสามารถเราเลย ปีนี้ พ.ศ. 2564 โอ๋ได้ย้ายสาขามาอยู่อีกที่หนึ่ง ใช่ล่ะย้ายที่ทำงานก็ต้องส่งมอบงานให้น้องๆ อยู่ที่ทำงานเดิมเพื่อเขาจะมาดูแลงานต่อจากเราน้องๆ เริ่มโอดโอยกับงานแอดมินและเริ่มมีคำถามว่า "พี่ทำไมงานแอดมินเยอะจัง" เราได้แต่ตอบน้องว่า "เออน่าค่อยๆ ทำไป"
รับประดับผ้า จัดดอกไม้ ในงานต่างๆ ของหมู่บ้านและหมู่บ้านใกล้เคียง ช่วงปิดเทอมก็ท่อเสื่อกกไว้ใช้เอง ถักพรมเช็ดเท้าขาย พอเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษา วันหยุดรับจ้างสอนพิเศษ รับจ้างพิมพ์หนังสือ และยังทอเสื่อบ้าง จากงานเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยทำมาหลังจากเรียนจบปริญญาตรีแล้วก็มาเป็นพนักงานโรงงานที่ กทม. 8 เดือน กลับมาบ้านทำงานในห้างค้าส่ง-ค้าปลีก 2 ปี เป็นครูลูกจ้าง 3 เทอม ตอนนี้ก็ได้ทำงานที่ชอบคือ งานแอดมินดูแลเพจและช่องยูทูปให้บริษัทที่อยู่ใกล้บ้าน โอ๋ทำงานมาได้เกือบ 3 ปีแล้วรู้สึกว่าเร็วมากรู้สึกดีกับที่นี่มากหรือเวลา 3 ปี ยังน้อยเกินไปเชื่อได้เลยว่างานที่ทำไม่ได้เยอะหรือยากเกินความสามารถเราเลย ปีนี้ พ.ศ. 2564 โอ๋ได้ย้ายสาขามาอยู่อีกที่หนึ่ง ใช่ล่ะย้ายที่ทำงานก็ต้องส่งมอบงานให้น้องๆ อยู่ที่ทำงานเดิมเพื่อเขาจะมาดูแลงานต่อจากเราน้องๆ เริ่มโอดโอยกับงานแอดมินและเริ่มมีคำถามว่า "พี่ทำไมงานแอดมินเยอะจัง" เราได้แต่ตอบน้องว่า "เออน่าค่อยๆ ทำไป" ตั้งแต่เดือน มกราคม 2564 ถึงวันนี้น้องๆ ก็เริ่มเข้าใจงานมากขึ้นและพูดชมว่าพี่ทำไว้ดีอยู่แล้ว หนูเพิ่มเติมแค่นิดๆ หน่อยๆ เห็นแชทในไลน์ที่คุยกับน้องก็รู้สึกใจพองโตแอบยิ้มนิดๆ "โอ้เราผ่านจุดนี้มาได้ยังไงนะ" จะบอกว่างานแอดมินก็ไม่นักนะแต่เยอะมีรายละเอียดยิบย่อยเท่านั้นเอง บางวันโอ๋ต้องกลางหน้าสมุดจดว่าต้องทำอะไรบ้างโพสต์อะไรไปแล้วตรวจเช็กช่องยูทูปที่รับผิดชอบถึงไหนแล้วอันไหนทำเสร็จก็ขีดออกต้องทำแบบนี้ในแต่ละวัน บางครั้งปวดตาลามมาถึงหัวจนต้องลางาน แต่ทำงานทุกครั้งก็สนุกกับงานตลอดเรียกว่าติดสุขก็ว่าได้ เล่ามาซะเยอะเลยของสรุปสั้นๆ นะคะ
ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขได้ ใช่ไหม ขอให้ผู้อ่านหาความสุขในงานที่ทำให้ได้นะคะ โอ๋เป็นกำลังใจให้ค่ะ พรุ่งนี้จะมีข้อคิดอะไรมาเล่านั้นโปรดติดตาด้วยนะคะแล้วเจอกันค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น